Ik heb in geen tijden zo lekker geslapen. Het is hier ook doodstil en pikdonker. In de ochtend wordt de stilte alleen verbroken door het geklingel van de schapen van de buurman, die hebben belletjes om. In de tuin van ons huisje lopen er ook een paar. En kippen, eenden, twee reusachtige waakhonden.
In de ochtend wandelen we naar Cercal voor de nodige boodschappen. Wij spreken geen woord Portugees en de mensen hier geen woord Engels. We kiezen lukraak wat producten uit, waaronder een onbestemde bladgroente met een geur die me aan raapsteeltjes doet denken.
Weer bij het huisje aangekomen, is het tijd voor een kop thee. En lunch. En dan nog maar wat koffie zetten. Uitstelgedrag? Ongetwijfeld.
Het duurt zeker nog een uur of twee voor ik daadwerkelijk op gang kom. Tussen het googelen naar Portugese groente, een aantal koppen thee, en het op gang brengen van de houtkachel, schrijf ik eindelijk een aantal passages. Mijn schrijfstijl is compact. Meer dan 600 woorden worden het niet. Maar dat is toch 10% van wat ik de afgelopen maanden al bij elkaar geschraapt heb. Geen slechte oogst, en de kop is eraf.
Nu het vuur oprakelen voor we in de kou komen te zitten. Daarna is het vast tijd om te koken.
Yoga Stories 