De derde dag van deze reis verloopt voorspoedig. We hoeven de hele dag nergens heen, het zonnetje schijnt en er rollen zomaar 1400 woorden uit mijn koker. Zelfs het kacheltje is me goedgezind. Google leerde me over de Zwitserse methode van stoken, waarbij het hout van boven naar onder brandt. Dit moet ervoor zorgen dat het hout rustig maar gestaag opbrandt, zodat de eerste houtblokken lang meegaan. Bij de tweede poging krijg ik de netjes gestapelde blokken al aan, en inderdaad, ruim na het avondeten hoeft er pas een nieuw blok op.
***
De volgende ochtend wordt ik wakker met buikkrampen. Het is die tijd van de maand. Chagrijnig stel ik vast dat het helemaal geen tijd is, het zou nog een week duren, maar daar heeft mijn lichaam geen boodschap aan. In de ochtend beweeg ik me slechts van mijn bed naar het toilet. Helaas moeten er ’s middags wel boodschappen worden gedaan. Met een flinke portie ibuprofen lukt dat zonder al te grote problemen. Buiten is het ondertussen grauw en regenachtig geworden. Toepasselijk. Gelukkig zorgt de bewolking ervoor dat het in de avond niet te sterk afkoelt. Want het vuur wil ons niet verwarmen. Het doet zijn uiterste best zo snel mogelijk te doven, de houtblokken gloeien maar wat, zodat we na verloop van tijd in een dikke rookwalm zitten. Ik kijk ernaar uit dat het straks bedtijd is en de dag voorbij is.
Yoga Stories 